یکی از ساختارهایی که Sebi در نظر دارد این است که یک نسبت هزینه کل پایه (TER) داشته باشد و سپس به صندوق های سرمایه گذاری اجازه دهد تا کارمزد عملکرد بیش از این را دریافت کنند. TER هزینه کلی است که صندوق های سرمایه گذاری مشترک هر سال از سرمایه گذاران دریافت می کنند.
به گفته یکی از افراد آشنا با این طرح، تفکر Sebi این است که نسبت کل هزینه پایه برای یک طرح می‌تواند «نصف حد واقعی TER یا هزینه واقعی بدون احتساب هزینه مدیریت باشد، هر کدام کمتر باشد». بنابراین، اگر یک طرح نسبت هزینه کل 2.25٪ را دریافت کند – بالاترین کارمزدی که یک طرح سهام می تواند از سرمایه گذاران دریافت کند – صندوق سرمایه گذاری مشترک، تحت این ساختار پیشنهادی، مجاز است 1.125٪ به عنوان TER پایه شارژ کند.
فرد ذکر شده در بالا گفت که بسته به توانایی این طرح برای شکست دادن معیار، صندوق می تواند تا 1.5 برابر نسبت هزینه کل پایه را به عنوان انگیزه عملکردی دریافت کند. بنابراین، اگر TER پایه یک طرح سهام 1.125٪ باشد و کارمزد عملکردی 1.5 برابر TER را با بازده برتر دریافت کند، کل کارمزدی که صندوق می تواند از سرمایه گذار دریافت کند حدود 1.7٪ است. با این حال، صندوق تنها در صورت بازخرید از این طرح می‌تواند مشوق عملکردی را از سرمایه‌گذاران دریافت کند.
گزینه دیگری که Sebi در نظر دارد این است که به صندوق های سرمایه گذاری اجازه دهد تا نسبت هزینه کل عادی را شارژ کنند. بنابراین، اگر TER قابل شارژ توسط طرح سهام 2.25٪ باشد، خانه صندوق کل این هزینه را دریافت می کند. در اینجا نیز هزینه عملکرد فقط در صورت بازخرید قابل دریافت است. زمانی که سرمایه گذار پول را از طرح خارج می کند، کارمزد بر اساس عملکرد محصول محاسبه می شود. اگر طرح از معیار عملکرد بهتری داشته باشد، صندوق می تواند کارمزد را حفظ کند. در صورت عدم عملکرد، کارمزد جمع آوری شده توسط صندوق باید به میزان بازدهی در زمان بازخرید بازپرداخت شود.
عامل اساسی در هر دو این گزینه این است که کارمزد عملکرد فقط در صورت بازخرید توسط سرمایه گذاران نهایی شده و شارژ می شود.
رگولاتور در حال تنظیم یک مقاله بحث در مورد این موضوع است که به دنبال بازخورد صنعت و سایر فعالان بازار است. Sebi به سوالات پاسخ نداد.
پیشنهاد برای معرفی ساختار کارمزد عملکرد برای اولین بار در هند در پی طرح سبی برای بازنگری ساختار نسبت هزینه کل با هدف کاهش هزینه سرمایه گذاری در صندوق های مشترک است.
هفته گذشته، یکی از مقامات ارشد Sebi در اجلاس صندوق سرمایه گذاری مشترک گفت که یک کارگروه تشکیل شده است تا ببیند آیا می توان برای این صنعت کارمزدهای عملکردی تعیین کرد یا خیر. از آن زمان، صنعت با حدس و گمان در مورد ساختارهای احتمالی چنین مشوق های عملکرد محور پر شده است.
منابع گفتند، برخلاف انتظارات، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک بعید به نظر می‌رسند که این آزادی را که AIF و PMS – محصولاتی که بیشتر توسط سرمایه‌گذاران مرفه‌تر استفاده می‌شود – برای تعیین کارمزد عملکرد به دست آورند. در AIF و PMS، آزادی بسیار بیشتری برای مدیران دارایی وجود دارد تا در صورت ایجاد بازدهی برتر، کارمزدهای مشارکت در سود را دریافت کنند.
اکثر مدیران صندوق های سرمایه گذاری مشترک باید بازی خود را افزایش دهند تا واجد شرایط دریافت کارمزد عملکرد باشند. چندین طرح سهام – به ویژه آنهایی که بر روی سرمایه های کلان متمرکز شده اند – در سال های اخیر عملکرد ضعیفی از معیارهای خود داشته اند. مقامات صنعت صندوق های سرمایه گذاری مشترک گفتند که Sebi باید محاسبات بازده معیار را برای کمک به عملکرد بهتر طرح ها در نظر بگیرد.
